Aflevering 22

Uit bed komen was nu eenmaal niet een van Stijns fortes. Hij draaide zich om richting de plek waar Tom zou moeten liggen, maar hij keek in een opengeslagen bed. Daarop rekte hij zich lang en omstandig uit, wat gevolgd werd door een harde lach uit de woonkamer. Aan het vol zonnige licht dat door de openstaande deur kwam, kon Stijn vaststellen dat het al flink zaterdag was, zij het toch ook best vroeg want hij had een afspraak. Narekkend en zuchtend liep hij de kamer in en zag daar aan de tafel Tom zitten, die in zijn boxershort en één been onder zich gevouwen de krant zat te lezen, maar nu opkeek naar zijn vriendje met die twinkelende spot die Stijn zo goed kende en altijd zou verbinden met zijn eerste nacht hier, toen Tom hem stomdronken had meegenomen uit de Dancing Queen. Verse broodjes stonden klaar als ontbijt, dus die ellendeling had al gejogd ook nog. Stijn had een reuzetrek, mede door de uitgebreide sekssessie van afgelopen nacht. Toms glimlach werd ondeugender en ook zijn trek was duidelijk nog niet gestild, want voor Stijn het wist lag hij kreunend achterover op de plek waar net nog vers sinaasappelsap stond.

——-

Na een explosief orgasme aan beide kanten zaten ze slechts een kwartier later alsnog allebei gewoon op een stoel. Tom las vol trots zijn verslag voor over de renovatie en aanstaande heropening van het streekmuseum, maar Stijn luisterde maar half. Zijn gedachten zaten enerzijds bij de enorm toegenomen lust van Tom van de afgelopen weken – tweemaal daags was geen uitzondering – en anderzijds bij de afspraak die hij straks met zijn moeder zou hebben. Alsof Tom had gemerkt dat hij niet echt op zat te letten, haalde hij Stijn uit zijn overpeinzingen door te stellen dat het streekmuseum misschien niet het meest opwindende onderwerp was, maar of hij wel de woordspeling had gehoord: “dat de bezoeker binnenkort de historie ook via een gethematiseerde lunchkaart van het museumrestaurant tot zich zal kunnen nemen”. “Oude boerenstoelen van zoethout zeker”, mompelde Stijn wat afwezig. Tom schaterde het uit, smeerde een vers broodje voor Stijn, reikte het hem dat aan en zei: “Dat zou mooi zijn, is het museum op een gegeven moment overbodig want gewoon óp, da’s een goeie!” Hij keek Stijn eens aandachtig aan. “Wat denk je dat je moeder eigenlijk met je wil bespreken?” ”Ja, dat weet ik dus ook niet. Het zeurde al tijden in mijn hoofd dat ik haar zou moeten bellen of dat ik bij ze op bezoek zou moeten, maar ik heb het gewoon niet gedaan. Geen tijd, geen zin. Nou ja, je weet het, ik hoef je ook niks uit te leggen. Ze is gewoon een beetje ‘much’ af en toe. Ik kan er gewoon niet zoveel mee. Anyway, ze gaf duidelijk aan me snel te willen spreken, zonder dat ze dat expliciet uitsprak. En waarom in Assen?? Ik wist niet eens dat ze op vakantie waren.” Tom luisterde aandachtig. “Schiet maar op, het is een flink stuk met de trein en we zijn toch wat later dan gepland”, zei hij met die twinkeling in zijn ogen. Stijn haastte zich naar de douche, omdat hij een vermoeden had dat het anders nog minstens een kwartier zou duren.

Rond het middaguur stapte hij uit de intercity het perron van station Assen op. Zijn moeder had hem direct in de gaten, liep naar hem toe, zoende hem op beide wangen en nam zijn arm in de hare. “Dankjewel dat je er bent, we gaan lekker lunchen, kom!” Stijn keek wat verbouwereerd naar opzij en omlaag, maar liet zich gewillig door zijn moeder naar buiten leiden en vervolgens naar Grand Café Krul aan de Brink. “Ik wist helemaal niet dat jullie op vakantie waren”, begon Stijn maar eens voorzichtig toen ze waren gaan zitten en allebei een verkoelend drankje voor zich hadden. Waar hij wel direct verontschuldigend op liet volgen dat hij natuurlijk zelf ook de deur bij hen niet had platgelopen, waarbij hij een lichtrode kleur naar zijn wangen voelde stijgen. Toen ze bij de serveerster hun keuze voor een Iraanse lunch (in verband met een kennelijke tentoonstelling in het Drents Museum) hadden doorgegeven, barstte zijn moeder uit in een monoloog.

“Goed dat je het zegt lieve Stijn, want ik had al het gevoel dat je daarmee zou zitten, met een schuldgevoel. Kan ik me ook van alles bij voorstellen, want ik ben soms ook wel een beetje… overbezorgd. Dat weet ik zelf heus ook wel. Weet je wat het is, je bent mijn enig kind en ik zal er niet om liegen, ik vond het gewoon hartstikke moeilijk toen je uiteindelijk na je studie naar de andere kant van het land verhuisde. Jij en Marleen waren zo vaak thuis, en dat gaf me het gevoel dat ik nog over je kon waken en moederen. En toen kwam je nieuwe appartement en vooral natuurlijk die schat van een Tom.” Ze nam een adempauze en Stijn zag dat ze wat zenuwachtig aan haar papieren servetje zat te frummelen. “Zoals je weet is je vader nogal stil, hij spreekt met zijn handen – en dan niet als een weerman maar in zijn handigheid; hij toont zijn affectie door dingen te maken en te regelen en met name vroeger, aan het begin van ons huwelijk kon hij met zijn handen… Nou ja, goed, je snapt het wel.” Stijn zag nu duidelijk waar dat rood kleuren van hem vandaan kwam, terwijl hij zich uit alle macht geen beeld probeerde te vormen bij wat ze net – niet – had gezegd.

“Ik zat laatst in de kamer toen ik me ineens afvroeg hoeveel boekenplanken en handige tafeltjes en kastjes een mens eigenlijk verdragen kan in een doorzonwoning (Stijn begon nu zijn wenkbrauw op te trekken) en toen nam ik het besluit om eens wat nieuws te proberen. Ik ben naar een yoga-weekend hier vlakbij geweest. Met vijftien dames van een zekere leeftijd terug naar je kern. Stijn, echt, ik heb gevoelens in mezelf ervaren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. (Nu begon Stijn, net als Sven vaak deed, op zijn lippen te kauwen.) Ik heb me altijd zo op mijn man en kind gefocust, en op mijn werk als sociaal werkster – dat ik heel leuk vind maar dat wel steeds ingewikkelder en zwaarder wordt – dat ik eigenlijk mezelf een beetje ben kwijtgeraakt. En kijk nou hoe jij hier aankwam met je schuldgevoel over dat je lang niet bij me bent geweest of me hebt gebeld: zo’n moeder, zo’n vrouw, wil ik helemaal niet zijn!” Bij dat laatste statement keek een gezelschap aan de belendende tafel geïnteresseerd hun kant op, maar Stijn negeerde het en keek weer aandachtig naar zijn moeder, want die was duidelijk nog niet klaar. “Om op je vraag van zostraks terug te komen: je vader en ik zijn helemaal niet op vakantie hier, ik ben hier zelf een tijdje. Bij Maria.” Het papieren servet had het nu wel heel zwaar te verduren zag Stijn, maar hij deed braaf wat een mens hoort te doen op zo’n moment, namelijk iets voorover leunen en met zachte stem en schuin hoofd vragen: “Wie is Maria?” Zijn moeder keek met vochtige ogen recht naar Stijn op en zei: “De yoga-docente. We zijn dolverliefd op elkaar.”

Uren later zat Stijn in een inmiddels ‘gesloten’ Koffie Korner, samen met Tom, Marleen en Sebas, die het altijd wel prettig vond om na werktijd met zijn vrienden wat na te bomen. Hij had toch wat uren te killen, want hij zou straks weer zijn bardienst bij Koos in de Dancing Queen draaien. Maar in dit geval zaten ze er niet ‘zomaar’, ze waren door Stijn geappt en vriendschappelijk dwingend deze kant opgestuurd, omdat hij zijn verhaal kwijt moest. Marleen was blijven hangen in een welgemeend: “Goh, dat had ik ondanks haar best vrijgevochten houding nou nooit in haar vermoed”, maar Tom was doortastender in zijn verbazing en had gevraagd hoe het nu eigenlijk met zijn vader ging. Dat had Stijn ook aan zijn moeder gevraagd en die was tot zijn verbazing met de mededeling gekomen dat hij het wel kon begrijpen en haar de ruimte wilde bieden die ze wilde – met dien verstande dat hij hoopte dat ze wel een stel zouden blijven. Nu ontsnapte Tom dan ook een diepe ‘goh’, waarna Sebas net wilde gaan vragen of ze dan wellicht ook echt biseksueel zou zijn, maar daarin werd onderbroken omdat tante An ineens opgeruimd naar binnen kwam lopen en aanschoof alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. “Ik klopte boven aan, maar jullie waren er niet en ik let echt wel op als jullie iets vertellen hoor, dus dacht ik het hier maar eens te proberen! Ik ben dus even terug in Nederland, by the way.” Waarna ze begon te schateren, voor iedereen nog iets bestelde inclusief een witte wijn voor zichzelf en haar tong uitstak naar een zeer geamuseerd kijkende Tom. “Vertel eens, nog nieuws?”, vroeg tante. “Ik heb vandaag gehoord dat mijn moeder verliefd is op haar yoga-docente”, sprak Stijn voorzichtig. Geen seconde onder de indruk vervolgde tante An: “Nou, dan wil ze misschien ook wel mee, want dat wilde ik jullie komen vertellen: een oud-collega van mij heeft een appartement aan de Prinsengracht en is er zelf niet tijdens de Canal Pride. Jullie doen mee toch?”, zei ze vragend in de richting van Marleen. “Kunnen we daar mooi met zijn allen logeren en kijken met de luxe van een eigen bar!” Stijn, Marleen en Sebas keken haar met open mond aan, maar Tom keek zijn tante nu nog geamuseerder aan dan eerst.